Το τελευταίο γράμμα ΙΙ

Τσογλάνι,
               σ' όλη μου τη ζωή δε είχα τίποτα, νόμιζα, πιο καθαρό
από σένα, δεν είχα άλλον, νόμιζα, από σένα, ήσουν τα πάντα
για μένα και θα ήσουν σ' όλη μου τη ζωή γιατί με ξεγέλασες και σε
νόμιζα όλη αυτή τη μαλακία που με ξεγέλασες και δεν ήσουν.

Όχι, δεν παίρνεις από μένα απαλλακτικό για τίποτα και θέλω
ώρες ώρες να σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια.

Δεν θα ησυχάσω ποτέ πια.

Δεν γύρισες πίσω ούτε για να με κοιτάξεις. Έφυγες κι αυτό ήταν
όλο και καρφί δεν σου καίγεται. Και είναι απλά τα πράγματα, δεν
με ήθελες όσο σε ήθελα. Ήθελες να ξεμπλέξεις και με πέταξες, με
πέταξες κανονικά κι αυτό δεν θα το ξεχάσω όσο ζω.

Χτες ήμουν το πιο σημαντικό πλάσμα της ζωής σου και σήμερα
είμαι εδώ κι εσύ πιο ξένος κι από ξένος, ανακουφισμένος φαντάζομαι.
Γλίτωσες από έναν τρελό που σ' αγαπούσε και δεν ήξερες τι να τον κάνεις.

Δεν θα ξεχάσω.

Όμως συνέχεια θα περιμένω να έρθεις να μου πεις "μετάνοιωσα, δεν ξέρω
γιατί το έκανα αυτό, ήταν βλακεία" και τότε θα σου πω, "δεν πειράζει"
και θα τα ξεχάσω όλα.

Όχι όμως πια! Δεν θα το κάνω.

Δεν σου λείπω και δεν με σκέφτεσαι, γιατί σε ξέρω, άμα αποφασίσεις κάτι,
μπορείς να παγώσεις κάθε συναίσθημα κι αυτό κάνεις. Πλέον αυτό κάνω και εγώ!

Θα σου ξαναβγεί σε λίγα χρόνια και τότε...

Ήταν μια περίοδος τέλεια.

Τα θυμάμαι όλα ένα ένα και δεν μπορώ να ξεχάσω τίποτα, δεν
μπορώ να σε διαγράψω, να πω είναι μείον. Αλλά πάλι λέω, αν
δεν ήταν όλα αυτά τα γύρω γύρω...

Να πάρω τηλέφωνο ή να στείλω ένα γράμμα; Και τι να λέω, δεν έχω πλεον να πω τίποτα άλλο. Ότι είχα να πω το είπα.
Αποφάσισες.
Τέλειωσε.

Η καταραμένη σου θέληση. Η ρεπλίκα που παγώνει τα συναισθήματά της και τα συνασθήματα των άλλων. Που αποφασίζει για τις τύχες των ανθρώπων.

Να δουλέψω γιατί;

Να βγω έξω με φίλους, ακόμα κι αν ξεχαστώ για δύο ώρες, που δεν θα ξεχαστώ, εγώ δεν
θέλω να ξεχνιέμαι. Αν σε έβλεπα θα πάθαινα όπως πάντα. Θα σου έλεγα
"Τσογλάνι"
και μετά
"Αγάπη μου".

Μπορεί και να μην σου 'λεγα καθόλου "Αγάπη μου".

Με ρωτάνε όλοι "Αλήθεια, τι θες από αυτόν τον άνθρωπο";

"Ήθελα να ξυπνάει πλάι μου κι ως την τελευταία μέρα της ζωής
μου να τον φροντίζω. Ήθελα ένα σημάδι ότι με σκέφτεται και μετά
να κοιμηθώ έναν ήσυχο ύπνο".

Τώρα πιά κοιμάμαι μόνος μου. Το έχω συνηθίσει.