10

Δεν καταλαβαίνεις
Ποτέ δεν κατάλαβες και δεν θα καταλάβεις.
Φοβάμαι για 'σένα -δεν ξέρεις ποσο τραγικό είναι
να νοιάζεσαι για έναν άνθρωπο και αυτός το μόνο που κάνει
είναι να αναλώνεται αδίκως σε ανούσιες και ανώφελες καταστάσεις.

Οι φίλοι μου έχουν βαρεθεί να με ακούνε να μιλάω για 'σένα.
Προσπάθησα να μην σε αναφέρω για πολύ καιρό
-το κατάφερα-
κι όμως μονοπωλούσες συνέχεια την σκέψη μου ρε γαμώτο.
Δεν ξέρω πως το έχεις καταφέρει.
Μου έχεις βιάσει το μυαλό.

Δέκα μήνες κρατάει όλο αυτό. Πολύ κουραστικό
-κι όμως αντέχω- να παλεύω με τον εαυτό μου.
Δεν μπορείς να αντιλήφθείς ούτε στο ελάχιστο
πως εγώ τόσο καιρό μπορώ και κρατιέμαι.
Ζωντανός...

Σε έχω δει σε πολλές φάσεις
-να αναλώνεσαι... μην το ξεχνάς.
Ξέρεις τι είναι να σε βλέπω με άλλους;
Να σε φαντάζομαι με άλλους;
Να νιώθω οτι αγγίζεις άλλους;

-αρρωστημένο-

Το ξέρεις ότι με τσακίζεις.
Παρ'όλα αυτά έρχεσαι και μου το λες.
Τι κερδίζεις από αυτό;
Χαίρεσαι όταν βλέπεις έναν Άνθρωπο που νοιάζεται για 'σένα;
Ικανοποιείς το Εγώ σου;

Τουλάχιστον μη μου λες όλες αυτές τις αηδίες.
-απορώ πως δεν ξενερώνω μετά απ' όλα αυτά με την πάρτη σου.
Μην ξεχνάς ότι δεν είμαι φίλος σου.
Ποτέ δεν ήμουν
και ποτέ δεν θα γίνω.

Δεν καταλαβαίνεις
Ποτέ δε κατάλαβες και δεν θα καταλάβεις.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"Don't victimize yourself".
Αυτό μου έμαθε η κόρη μας πρόσφατα κάνοντάς με να συνειδητοποιήσω πως α) την αναθρέψαμε σωστά (...) και
β) υπάρχει μια απίστευτη ευκολία και μια διεστραμμένη ηδονή στο να αφηνόμαστε και να καταρρακωνόμαστε ξανά και ξανά. Η ηδονή του να ματώνεις ξανά την ίδια παλιά πληγή.
Ίσως αυτό να είναι αδυναμία, ίσως ο εύκολος δρόμος, ίσως πάλι και να είναι κάτι αναπόφευκτο... Πάντως στο βάθος είναι κάτι πολύ ανθρώπινο και στο τέλος της μέρας είναι κάτι όμορφο...
Λ.

arisa είπε...

Ουφ!τι να πω δεν ξέρω!
Θα πω κάτι κλεμμένο:

Θυμησου, σωμα'''

Σωμα, θυμησου οχι μονο το ποσο αγαπηθηκες,
οχι μοναχα τα κρεββατια οπου πλαγιασες,
αλλα κ'εκεινες τες επιθυμιες που για σενα
γυαλιζαν μες στα ματια φανερα,
κ'ετρεμανε μες στη φωνη-και καποιο
τυχαιον εμποδιο τες ματαιωσε.
Τωρα που ειναι ολα πια μεσα στο παρελθον,
μοιαζει σχεδον και στες επιθυμιες
εκεινες σαν να δοθηκες-πως γυαλιζαν,
θυμησου, μες στα ματια που σε κυτταζαν
πως ετρεμαν μες στην φωνη, για σε, θυμησου, σωμα.

ΚΑΒΑΦΗΣ

Φιλάκια αγοράκι μου!