Τα τρένα που 'φυγαν

Πόσες φορές έκατσα στο σταθμό
Περίμενα πάντα ένα συγκεκριμένο τρένο
Με πήγαινε σε μέρος που εγώ αγαπούσα


Καθόμουν πάντα στωικά και το περίμενα
Δεν με ενοχλούσε η καθυστέρηση
Γιατί ήξερα ότι αγαπώ αυτή τη διαδρομή


Καθόμουν πάντα δίπλα στο παράθυρο
Ακούγοντας νοσταλγική μουσική
Ερωτική μουσική


Κοίταζα έξω
Έβλεπα εικόνες
πάντα τις έπλαθα σύμφωνα με τον προορισμό μου


Η διαδρομή για μένα ήταν μαγευτική
Δεν ήταν τίποτα σπουδαίο όμως
Αλλά όπως είπα… με πήγαινε σε μέρος που εγώ αγαπούσα


Όταν έφτανα στο τελικό σταθμό
Και έβγαινα από το τρένο
Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά


-Τόσο δυνατά που κόντευε να σπάσει-


Ερχόμουν σε σένα
Ερχόμουν για σένα
Ήμουν εκεί για σένα


Γιατί όπως σου είπα... αγαπούσα τον προορισμό μου


Όμως κάποια στιγμή πήρα το τρένο της επιστροφής
Έπρεπε να φύγω
Δεν το ήθελες – και πίστεψε με ούτε εγώ το ήθελα


Μονάχα να ήξερες
Ποσά τρένα έφυγαν
Ποσά τρένα άφησα να φύγουν
Ποσά τρένα πήγαν χαμένα.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ότι και να πω για αυτά που γράφεις θα είναι λίγο...
νιώθω ένα συναίσθημα απίστευτο ΄και μόνο ου γνωρίζω έναν άνθρωπο με τόσο εκπληκτικό πνεύμα και τόσο έντονο ψυχικό κόσμο...

Ανώνυμος είπε...

ΕΝΑ ΤΡΕΝΟ ΕΙΝ' Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΜΑΣ ΠΑΕΙ, ΤΟ ΠΙΣΩ ΒΑΓΟΝΙ ΜΑΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΜΑΣ ΤΡΑΒΑΕΙ... ΜΠΡΑΒΟ AXEL...