Περίμενα πάντα ένα συγκεκριμένο τρένο
Με πήγαινε σε μέρος που εγώ αγαπούσα
Καθόμουν πάντα στωικά και το περίμενα
Δεν με ενοχλούσε η καθυστέρηση
Γιατί ήξερα ότι αγαπώ αυτή τη διαδρομή
Καθόμουν πάντα δίπλα στο παράθυρο
Ακούγοντας νοσταλγική μουσική
Ερωτική μουσική
Κοίταζα έξω
Έβλεπα εικόνες
πάντα τις έπλαθα σύμφωνα με τον προορισμό μου
Η διαδρομή για μένα ήταν μαγευτική
Δεν ήταν τίποτα σπουδαίο όμως
Αλλά όπως είπα… με πήγαινε σε μέρος που εγώ αγαπούσα
Όταν έφτανα στο τελικό σταθμό
Και έβγαινα από το τρένο
Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά
-Τόσο δυνατά που κόντευε να σπάσει-
Ερχόμουν σε σένα
Ερχόμουν για σένα
Ήμουν εκεί για σένα
Γιατί όπως σου είπα... αγαπούσα τον προορισμό μου
Έπρεπε να φύγω
Δεν το ήθελες – και πίστεψε με ούτε εγώ το ήθελα
Μονάχα να ήξερες
Ποσά τρένα έφυγαν
Ποσά τρένα άφησα να φύγουν
Ποσά τρένα πήγαν χαμένα.
2 σχόλια:
ότι και να πω για αυτά που γράφεις θα είναι λίγο...
νιώθω ένα συναίσθημα απίστευτο ΄και μόνο ου γνωρίζω έναν άνθρωπο με τόσο εκπληκτικό πνεύμα και τόσο έντονο ψυχικό κόσμο...
ΕΝΑ ΤΡΕΝΟ ΕΙΝ' Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΜΑΣ ΠΑΕΙ, ΤΟ ΠΙΣΩ ΒΑΓΟΝΙ ΜΑΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΜΑΣ ΤΡΑΒΑΕΙ... ΜΠΡΑΒΟ AXEL...
Δημοσίευση σχολίου