Έχει νυχτώσει…
Κάθομαι μόνος
Θυμάμαι…
Αναπολώ
Κάποτε ήμασταν μαζί
Πόνεσα
Δεν το κατάλαβες
Δεν κοίταξες πίσω
Δεν ήθελα
Σε πίστεψα
Δεν το έκανες
Μου λείπεις
Όχι τώρα
Που έδειχνες αληθινός
Αλλά δεν ήσουν
Για μια ακόμη αγκαλιά
Όπως τότε
Ψεύτικο
Όπως και τότε
1 σχόλιο:
αυτό το ποιήμα νιώθω να με αντιπροσωπεύει
με κάνει να σκέφτομαι πως δεν είμαι η μόνη μέσε αυτή την ανόητη πόλη που αισθάνεται πόνο και έρωτα και θλίψη και αγάπη...
Δημοσίευση σχολίου