Ξημέρωμα

Άρχισε να νυχτώνει νωρίς...
Αναπoλώ περασμένες στιγμές...
Στιγμές που με έκαναν να νιώσω ευτυχισμένος και γεμάτος.
Στιγμές που με γέμισαν χαρά, έρωτα, στοργή, αγάπη.

Αρχίζει να νυχτώνει...
Και όλες οι αναμνήσεις ξαναέρχονται...
Εικόνες που μένουν ανεξίτιλες
Εικόνες, που όταν τις θυμάσαι χαμογελάς
Και ένα δάκρυ κυλάει
Γιατί αυτές οι στιγμές έφυγαν
Στιγμές που δεν θα ξαναζήσεις ποτέ

Νυχτώνει...
Και το δάκρυ γίνετε λιγμός
Οι εικόνες, λένε, είναι πιο έντονες το βράδυ
Και γίνονται επιθυμία...
Επιθυμία να ξαναζήσεις αυτό το όνειρο
Αυτή η στιγμή που σε έκανε να νιώθεις ξεχωριστός
Γεμάτος απο έρωτα και αγάπη...

Νύχτωσε...
Και η καρδιά δεν αντέχει άλλο...
Ο λυγμός γίνετε ξέσπασμα
Και τα μάτια αρχίζουν να γεμίζουν με πιο πολλά δάκρυα
Αυτά τα μάτια που κάποτε κοίταζαν με τόση χαρά τα μάτια σου
Τώρα απλά... κλαίνε...

Όμως κάποια στιγμή θα δεις...
Θα με κοιτάξεις πάλι μέσα στα μάτια…
όπως τότε...
Θα σκουπίσεις τα δακρυά μου
Και θα μου πεις ψιθυριστά...
«Κοίτα... ξημερώνει...»