Ἡ ἀγάπη

Ἐάν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ και τῶν ἀγγέλων,
ἀγάπην δε μη ἒχω, γέγονα χαλκός ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον.
Καί ἐάν ἒχω προφητείαν καί εἰδῶ τά μυστήρια πάντα […],
ὣστε ὄρη μεθιστάνειν,
ἀγάπη δέ μή ἔχω, οὐδέν εἰμί. […]
Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ,
ἠ αγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται,
οὐκ ασχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τά ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τό
κακόν, οὐ χαίρει ἐπί τῆ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δέ τῆ ἀληθείᾳ·
πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει.
ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει. εἴτε δέ προφητεῖαι, καταργηθήσονται·
εἴτε γλῶσσαι, παύσονται· εἴτε γνῶσις, καταργηθήσεται […].
νυνί δέ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τά τρία ταῦτα·
μείζων δέ τούτων ἡ ἀγάπη.

Ἀπόστολος Παύλος (Προς Κορινθίους Α΄)